1. 1. جلب حمایت مردم؛

1. فرهنگ پذیرش ریسک.

۲-۲۶-۶- ابعاد مدیریتی و اجرایی :

1. 1. بسترسازی و فراهم کردن زمینه‌های لازم (آماده سازی) نیازهای عمومی برنامه خصوصی سازی؛

1. 1. اصلاح روش‌ها و الگوهای مدیریتی؛

1. 1. اتخاذ تصمیم‌های درست در استفاده از درآمدهای حاصل از واگذاری؛

   

1. 1. مطالعه راه های موفقیت بنگاه ها با بهره گرفتن از نهادهای واسطه و مشاوره ملی؛

1. 1. فراهم کردن زمینه مشارکت گسترده مردم؛

1. 1. آموزش و بازآموزی مدیران و دست اندرکاران؛

1. 1. آموزش مالکان، و سرمایه گذاران محلی؛

1. 1. تقویت نوآوری در تمام بخش‌های کسب و کار؛

1. 1. مشورت شفاف با سرمایه گذاران؛

1. 1. 1. سیاست شفاف برای شمول سرمایه گذاری ؛

   

1. 1. تعیین نقش‌ها و قدرت شرکت کنندگان در امر خصوصی سازی؛

1. 1. تدوین نظام جدید مدیریت و نظارت بر امر واگذاری و انتقال؛

1. 1. ظرفیت سازی؛

1. 1. تدوین نظام حمایت از تولیدکننده و مصرف کننده؛

1. 1. ایجاد تور حمایتی؛

1. 1. تمرکززدایی مدیریت و تصمیم گیری؛

1. 1. تعیین اهداف روشن و استراتژی های مشخص؛

1. 1. احراز سلامت در نهادهای مجری برای سرمایه گذاران،تعامل با سرمایه گذاران؛

1. 1. قیمت گذاری منصفانه به جای قیمت گذاری و واگذاری به بالاترین ارزش؛

1. 1. حفظ اسرار درونی شرکت‌ها برای عدم اطلاع رقبا در واگذاریها؛

1. 1. تعیین کادر اجرایی قوی و تشکیلات منسجم و یکپارچه خصوصی سازی و ثبات در آن؛

1. 1. هماهنگی مدیران شرکت‌های اعلام شده جهت خصوصی سازی با اهداف و سیاست‌های خصوصی سازی؛

1. واگذار کردن حق نهایی تصمیم گیری، کنترل سرمایه و کنترل به بخش خصوصی.

۲-۲۶-۷- ابعاد جهانی و بین‌المللی (جذب سرمایه گذاران خارجی) :

1. 1. درجه بندی ایران از نظر سرمایه گذاری در مجامع بین‌المللی (باز بودن اقتصادکشور)؛

1. 1. میزان ریسک اقتصادی از نظر سرمایه گذاران خارجی؛

1. 1. ثبات اقتصادی؛

1. ثبات سیاسی و امنیتی.

۲-۲۶-۸- ابعاد مجازی :

1. 1. تعیین گستره بازار؛

1. 1. تعیین روش واگذاری؛

1. 1. قیمت گذاری دقیق و شفاف جهت جذب بیشتر سرمایه گذاران؛

1. 1. زمان بندی مناسب واگذاری؛

1. 1. طبقه بندی شرکت‌های دولتی و اولویت بندی دقیق و منطقی جهت واگذاری؛

1. 1. تعیین استانداردها و قیمت گذاری محصولات برای جلوگیری از سوء استفاده؛

1. 1. شفافیت اطلاعات مربوط به فرایند واگذاری؛

1. 1. امکان سنجی اجرای خصوصی سازی به صورت مطالعه موردی برای هر زمینه فعالیت؛

1. 1. اجرای خصوصی سازی به صورت مرحله به مرحله؛

1. 1. بازاریابی جهت واگذاری؛

1. 1. استفاده از سیاست‌های تشویقی برای خریداران؛

1. 1. واگذاری به سرمایه گذاران استراتژیک؛

1. 1. افزایش سهم کارگران و کارکنان شرکت‌ها از واگذاری، به منظور تشویق و ترغیب آنان در ارتقای کارایی؛

1. 1. جلوگیری از شکل گیری مقاومت در برابر خصوصی سازی؛

1. 1. در نظر گرفتن تسهیلات خاص برای کارآفرینان؛

1. 1. بهینه نمودن نحوه هزینه کردن درآمدهای حاصل از خصوصی سازی؛

1. 1. اعلام برنامه ها از قبل به عموم و ثبات در برنامه های مصوب؛

1. 1. اعلام ضوابط نظارت و برنامه هایی که توسط نهادهای تنظیم مقررات وضع خواهد شد؛

1. 1. تعیین معیارهای واقع بینانه برای انتقال شرکت‌های مختلف به بخش خصوصی و اجرای آن ها جهت شفافیت در خصوصی سازی؛

1. 1. تطابق قیمت گذاری با علاقه و خواست عمومی کشور؛

1. 1. عادلانه بودن قیمت گذاری شرکت‌های انتقال یافته در عمل؛

1. تطابق قیمت گذاری با مبانی و اصول علمی علم اقتصاد.

۲-۲۶-۹- ابعاد روشی خصوصی سازی :

1. 1. فروش بنگاه های دولتی به سرمایه گذاران خصوصی؛

1. 1. خصوصی سازی گسترده (کوپنی)؛

1. 1. خصوصی سازی درونی معروف به خرید سهام توسط مدیران و کارکنان؛

1. 1. استرداد فرایند برگرداندن حقوق مالکیت شرکت به مالک اصلی؛

1. 1. بورس؛

1. 1. مزایده بنگاه های قابل واگذاری؛

1. 1. مذاکره؛

1. 1. واگذاری مدیریت: اجاره، پیمانکاری عمومی، پیمان مدیریت؛

1. 1. واگذاری مالکیت: اجاره به شرط تملیک، فروش سهام (بورس، مزایده، مذاکره،….)

1. 1. واگذاری املاک و داراییها؛

1. 1. واگذاری حقوق بهره برداری؛

1. 1. تجزیه شرکت‌ها به چند شرکت کوچکتر و سودآورتر؛

1. 1. انحلال شرکت‌ها به عوض فروش آن ها؛

1. 1. ادغام دو یا چند شرکت و زنجیره فعالیت در یکدیگر و ایجاد یک شرکت مناسب برای سرمایه گذاران؛

1. 1. مدل یا برنامه های مشارکت سود؛

1. 1. واگذاریهای غیرپولی در چارچوب اخذ تعهد خریداران؛

1. 1. فروش به شرکت‌های تأمین سرمایه (بانک‌های سرمایه گذاری) در مواردی که شرکت‌ها مورد علاقه سرمایه گذاران نباشند؛

1. ایجاد شرکت‌های نسل دوم و چندم و واگذاری شرکت اصلی برای حفظ زنجیره تولید و بازار.

۲-۲۷- پیشینه مطالعات انجام شده ‌در مورد خصوصی سازی :

ولش و ‌فرمودند (۲۰۰۰) در پژوهش خود با عنوان معرفی یک مدل ، جهت انجام خصوصی سازی، با هدف بهینه بودن فرایند انجام آن اظهار داشته اند که خصوصی سازی مرحله به مرحله، بشدت مورد علاقه تمام متخصصان خصوصی سازی است و از آنجایی که مناسب‌ترین روش برای واگذاری شرکت‌های متوسط و بزرگ می‌باشد، اساس کار همه برنامه های خصوصی سازی در سراسر جهان قرار گرفته است . از این روش در کشورهای صنعتی و آمریکای لاتین به میزان زیاد، و در آفریقا و آسیا به میزان کمتری استفاده شده است . همچنین آن دسته از اقتصادهای در حال گذار که اخیراًً خصوصی سازی گسترده به مفهوم واگذاری کوپن سهام به عموم مردم را به اجرا در آورده اند، در حال آغاز واگذاری شرکته ای بزرگ و متوسط خود می‌باشند که در این راه به درک صحیح، طراحی درست و راه اندازی فوری برنامه خصوصی سازی مرحله به مرحله نیاز دارند.